Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Πολιτικός ή Πολιτικάντης ή νέα ήθη…



Η χώρα μας από την εποχή του Περικλή ως και την αυτομόληση του Αλκιβιάδη πρώτα στους Σπαρτιάτες και μετά στους Πέρσες έχει γνωρίσει και ως σήμερα γνωρίζει πολλά!

Βεβαίως η σημερινή κοινωνία της ανεκτικότητας – που ουδόλως αγγίζει την ανεκτικότητα του Βολταίρου – και του νεοελληνικού «ωχαδερφισμού» εξακολουθεί και γνωρίζει και υφίσταται πολλά, με απώγειο την ηθική και την πνευματική κρίση που γέννησαν και την πρόσφατη οικονομική. Στην όλη λοιπόν διαδρομή και η έλλειψη πολιτικού ήθους είναι αναμενόμενη και ως εκ τούτου δεδομένη. Πολλοί ενοχλούνται, εραστές πολιτικού λόγου κυρίως, θλίβονται, όταν διαβάζουν πρώην διατελέσαντες σε θώκους τοπικούς ή εθνικούς να κάνουν απαξιωτικές για το κοινό αίσθημα «δηλώσεις» - δικαιολογίες της αποτυχίας μιας δεδομένης καιροσκοπικής ανεπάρκειάς τους, περί του ήθους και των ικανοτήτων … των … συνεργατών τους!!!
Αν είναι δυνατόν να κατηγορεί κανείς – κάποιος, ο όποιος πολιτικάντης, τους συνεργάτες που ο ίδιος επέλεξε, πρόβαλε και εμπιστεύτηκε ως αιτίους της αποτυχίας του έργου του!!! ποιού τάχα έργου ;;; να κατηγορείς δηλαδή τους «οικείους σου» - «οικείους» που εσύ επέβαλες – για σκάνδαλα, ανικανότητα, ολιγωρίες;
Μα καλά εσύ, καλέ μας πολιτικάντη που ήσουν, με τι και με ποιον-ποια-ποιο ασχολιόσουν; Ω! θλίψη και κατήφεια, ω! καιροί ω! ήθη!
Για γενναιότητα δε ευθιξία, συγνώμη … καμιά σχέση. Άγνωστες οι λέξεις στο λεξιλόγιο του Πολιτικάντη…
Δηλαδή «ο γιαλός στραβά αρμενίζει και όχι εμείς;»


                                                                                                      Ο Εκδότης