 |
Στο στιγμιότυπο από την εκδρομή (Αλαμάνα) το 1961 (πολλά
και διάφορα στιγμιότυπα από τη μαθητή ζωή διανεμήθηκαν κατά τη συνάντηση σε
όλους) υπάρχουν πέντε από του εν ζωή συμμαθητές από τους δέκα που συμμετείχαν
στη συνάντηση. Διακρίνονται (πάνω από δεξιά προς τα αριστερά): Τάσος Αναστασίου
(φιλόλογος), μετά την παρεμβολή του αείμνηστου γυμναστή μας Γεράσιμου Τζάνου, ο
Δημήτρης Στεργίου (δημοσιογράφος οικονομολόγος-φιλόλογος), πίσω από τον
αείμνηστο γυμνασιάρχη μας Παναγιώτη Κρήτα, ο Νάσος Ζάννος (γιατρός), δεύτερος
από κάτω στο άγαλμα ο Παντελής Τρικενές (επιχειρηματίας)
κι ανάμεσα από τον γυμνασιάρχη και την
ταπεινότητά μου Τάκης Πάσσιος (δικηγόρος)
«Ρεπορτάζ» του Δημήτρη Στεργίου
Εκεί, δέκα εν ζωή μαθητές από τους 50 της τάξης του Γυμνασίου της Παλαμαϊκής Σχολής Μεσολογγίου του 1061, τέσσερις γιατροί, ένας δικηγόρος, ένας γεωπόνος, ένας καθηγητής φιλόλογος, ένας δημοσιογράφος- οικονομολόγος - φιλόλογος, ένας επιχειρηματίας κι ένα στέλεχος δημόσιου οργανισμού, συν γυναιξί έκαναν ό,τι πριν από 60-64 χρόνια στην τάξη, στο προαύλιο και στις εκδρομές, με αναδρομές στα παρατσούκλια του καθενός και σε εικόνες με περισσό χιούμορ
Με τη χαρά και τη συγκίνηση να κρέμονται από τον ίδιο μίσχο, όπως έλεγε ο Σωκράτης, συμμετείχαν στην πρώτη, ύστερα από 64 χρόνια, συνάντηση που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του τετραήμερου πανηγυριού του Αη- Συμιού στο Μεσολόγγι στις 7 Ιουνίου 2025 στον «Ζέφυρο» στο λιμάνι, δέκα εν ζωή από τους 50 μαθητές του Γυμνασίου της Έκτης Τάξης (1960-1961) Παλαμαϊκής Σχολής Μεσολογγίου (Πίνακας 1) . Επίσης, άλλοι δέκα εν ζωή συμμαθητές μου, που βρέθηκαν και ενημερώθηκαν για τη συνάντηση εξεδήλωσαν κι εκείνοι τη χαρά τους και τη συγκίνηση, αλλά δεν παρευρέθηκαν για τους γνωστούς βιολογικούς λόγους (το μεν πνεύμα πρόθυμον, οι πόδες, χείρες, όμματα, ώτα και λοιπά … ασθενή!)
Μετά τη συνάντηση των συμμαθητών μου συν γυναιξί, η αίθουσα του πολυχώρου του «Ζέφυρου» προσομοιώθηκε με … τη σχολική αίθουσα της Έκτης Τάξης του 1960 -1961 και όλοι, μετά τη διανομή φωτογραφιών από μαθητικές δραστηριότητες της παραπάνω σχολικής χρονιάς, η προσφώνηση του καθενός γινόταν με τα … παρατσούκλια που είχαμε «προικιστεί» τότε. Όλοι και ιδιαίτεροι οι … σύζυγοι αναζητούσαν με περιέργεια τους συζύγους τους στις μαθητικές φωτογραφίες του 1960 και 1961, εκφράζοντας συναισθήματα θαυμασμού για τη νεανικότητα και ζωηράδα και ένα φευγαλέο «φιλοσοφικό» στοχασμό για μια ζωή γεμάτη δραστηριότητα, πνευματικές, επιστημονικές και επιχειρηματικές επιτυχίες!
Και οι δέκα εν ζωή που συμμετείχαν στη συνάντηση και που οι περισσότεροι κατάγονταν από τα γύρω χωριά και γονείς γεωργούς, παντοπώλες, έμπορους, κουρέα- γεωργό, διακρίθηκαν σε όλους σχεδόν τους τομείς επιστημονικής, πνευματικής, επαγγελματικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας. Συγκεκριμένα, από τους παραπάνω δέκα, τέσσερις είναι γιατροί, ένας καθηγητής φιλολογίας, ένας δικηγόρος, ένας γεωπόνος, ένας δημοσιογράφος (οικονομολόγος – φιλόλογος), ένας στέλεχος μεγάλου δημόσιου οργανισμού και ένας μεγάλος επιχειρηματίας (βλέπε πίνακα 1).
Έτσι, αφού τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τους καθηγητές και καθηγήτριές μας για «το ευ ζήν» και τους συμμαθητές μας που «έφυγαν» άλλοι νωρίς, άλλοι αργότερα διαπρέψαντες κι εκείνοι καθώς και την τιμητική παρουσίαση του γνωστού δημοσιογράφου και συγγραφέα της Ιεράς Πόλης Νικήτα Φιλιππόπουλου, που προσκλήθηκε στη συνάντηση (ο Νικήτας δεν ανήκε στην τάξη του 1961),τη συζήτηση μονοπώλησαν οι αναδρομές με υπενθύμιση στιγμών και εικόνων από την τάξη, από του προαύλιο της Παλαμαϊκής Σχολής, τις κοντινές εκδρομές και τίς «πενθήμερες» κατά τις δύο τελευταίες τάξεις.
Ιδιαίτερα αναφορά θέλω να κάνω στον Γιώργο Σαρρή, ο οποίος έφερε στη συνάντηση μέρος της πνευματικής του δραστηριότητας, προσφέροντας σε όλους από ένα αντίτυπο των βιβλίων του «Το τίμημα της κορυφής» (μυθιστόρημα) και «Από τα χειμαδιά στα βουνά, οι Αμπλιανίτες ποιμένες» (λαογραφικό), για τα οποία τον … «ζήλεψα» (με την καλή έννοια!)
Η όμορφη αυτή βραδιά, παρά την πολύωρη διάρκειά της», κύλησε χωρίς να το καταλάβουμε τόσο ευχάριστα που κανένας δεν αισθάνθηκε την κούραση της ηλικίας και κανένας δεν σκέφτηκε (επίτηδες;) να απαθανατίσουμε τη συνάντηση με … νέες φωτογραφίες! Στο τέλος, όλοι μας, όπως οι πανηγυριστές του Άη- Συμιού αποχαιρετισθήκαμε, με το τραγούδι: "Πάλε καλές αντάμωσες, πάλε ν' ανταμωθούμε…». Μέχρι εκεί, διότι δεν το συνεχίσαμε … «στον Άη - Συμιό, στον πλάτανο», για να μη προκληθεί κανείς και το συμπληρώσει … «χαιρέτα μας τον …πλάτανο»!!!
