Στο πλαίσιο των «Εορτών Εξόδου 2019» και
των θεατρικών παραστάσεων και δράσεων στο Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου την Δευτέρα 8 Απριλίου στις 05:00 μ.μ. θα
υλοποιηθεί Θεατροπαιδαγωγικό Εργαστήρι για μαθητές Ε’, ΣΤ’ Τάξης Δημοτικού
αλλά και Γυμνασίου, στο Μουσείο Ιστορίας & Τέχνης (Πινακοθήκη),
χρονικής διάρκειας 90 λεπτών με τίτλο: «Με
λογισμό και μ' όνειρο»
Διονύσιος Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
- Εμψυχώνει η Άννα Μανθάτη,
Θεατρολόγος.
Σημ. εκδήλωσης: «Μια ομάδα παιδιών συναντιέται στην Πινακοθήκη με κοινό χαρακτηριστικό
την αγάπη τους για την Ιστορία της Πόλης τους αλλά και το ενδιαφέρον τους για
το Θέατρο. Περιπλανιούνται ανάμεσα στους πίνακες και τα ιστορικά
κειμήλια των προγόνων τους. Παρατηρούν και συζητούν. Τι θα γίνει όμως όταν τα
φώτα κλείσουν; Ακούγονται φωνές ψιθυριστές αλλά και βροντερές, από πού έρχονται
άραγε; Οι πίνακες ζωντανεύουν και μας εκμυστηρεύονται σημαντικές, προσωπικές
ιστορίες…
Στο
Θεατροπαιδαγωγικό Εργαστήρι χρησιμοποιούμε το Θέατρο και τις τεχνικές του ως
εργαλεία και η αφετηρία για το σχεδιασμό του είναι Ιστορική, πιο συγκεκριμένα η
Έξοδος του Μεσολογγίου και οι ήρωες της. Οι μέθοδοι σχεδιασμού και εφαρμογής
που θα χρησιμοποιηθούν είναι ο αυτοσχεδιασμός, η δραματοποίηση, οι δυναμικές
εικόνες, η βιωματική προσέγγιση και το «Θέατρο εικόνων». Στόχος του είναι η ιστορική ενσυναίσθηση* των
μαθητών.
*Ενσυναίσθηση στην Ιστορία είναι τελικά μια προσπάθεια προσέγγισης
των βιωμάτων, των κινήτρων δράσης, των νοητικών διεργασιών και της νοοτροπίας
των ανθρώπων του παρελθόντος, χωρίς ενδεχομένως την αυστηρή αναγωγή στα
γεγονότα καθαυτά, σε μια προσπάθεια να ερευνηθεί, να ερμηνευτεί και να
κατανοηθεί αποτελεσματικότερα το παρελθόν και η δράση των ανθρώπων σε
αυτό.
«Πως
αλλιώς μπορεί το παρελθόν, το οποίο περιλαμβάνει εξ’ ορισμού γεγονότα, διαδικασίες,
δομές που δεν υπάρχουν πια στην αντίληψη μας, να αναπαρασταθεί, είτε στη
συνείδηση είτε στο λόγο μας, παρά μόνο με ένα «φαντασιακό» τρόπο; Δεν είναι
αλήθεια, ότι το ζήτημα της αφηγηματικότητας, σε οποιαδήποτε συζήτηση για τη θεωρεία της Ιστορίας, αφορά πάντα
τελικά τη λειτουργία της φαντασίας, για την παραγωγή μιας ανθρώπινης αλήθειας;»
White
H., 1985
