γράφει η Ναταλί Φουντουκάκη
Μην
απαιτείς από τον άλλον παραπάνω από αυτό που μπορεί να σου δώσει.
Οι σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας
χαρακτηρίζονται καλές ή κακές, ανάλογα με την ποιότητα της επικοινωνίας, που έχουμε μαζί τους. Είναι
δεδομένο ότι σε οποιαδήποτε μορφή αλληλεπίδρασης ισχύει ο νόμος του «δούναι και
λαβείν». Στα πλαίσια της καλής συνεννόησης και της αλληλοκατανόησης, χρειάζεται
πολλές φορές να είμαστε συγκεκριμένοι, σε αυτά που περιμένουμε από τους άλλους.
Το να ζητήσει κάποιος βοήθεια, υποστήριξη, αγάπη, κατανόηση, ενίσχυση ή
οτιδήποτε άλλο έχει ανάγκη κάποια δεδομένη στιγμή, είναι ανθρώπινο και
ειλικρινές.
Είναι τελείως διαφορετικό όμως να ζητάμε, από το να απαιτούμε!
Πολλές φορές θεωρούμε αυτονόητη την κατανόηση και τη συμπαράσταση από αγαπημένα
πρόσωπα ή από άτομα που έχουμε βοηθήσει, αλλά κάποιες φορές δεν την
εισπράττουμε στο βαθμό που εμείς περιμένουμε. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι αυτές,
που αφήνουν μια πικρία και μια απογοήτευση μέσα μας. Έχουμε όμως συλλογισθεί το
μερίδιο της δικής μας ευθύνης για αυτό το αποτέλεσμα; Μήπως έχουμε αξιολογήσει
λάθος, όχι μόνο τις προθέσεις, αλλά και τις δυνατότητες του άλλου; Μήπως
ενδόμυχα «απαιτούμε» πράγματα, που ο άλλος δεν έχει την ικανότητα να μας δώσει;
Σε υλικό επίπεδο ίσως, η εκτίμηση των καταστάσεων να είναι πιο ακριβής. Σε
ψυχικό όμως; Πώς γίνεται να προβλέψεις πόση υποστήριξη ή πόση αγάπη μπορεί
κάποιος άλλος να σου δώσει; Ο τρόπος είναι μόνο ένας...να ζητήσεις και να
περιμένεις να δεις, σε ποιο βαθμό ο άλλος μπορεί να ανταποκριθεί. Το να
απαιτείς και να πιέζεις, δεν πρόκειται να φέρει κανένα καλύτερο αποτέλεσμα, γιατί
απλά...«ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Το μόνο που θα κατορθώσεις είναι,
όσο περισσότερο απαιτείς, τόσο περισσότερο να απογοητεύεσαι! Έχει μεγάλη
σημασία να αντιλαμβάνεσαι τα όρια των δυνατοτήτων των άλλων ανθρώπων και να μην
αυταπατάσαι. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβεί και με τον ίδιο μας τον εαυτό!
Πολλές φορές απαιτούμε από τον εαυτό μας συμπεριφορές και αποδόσεις, υπεράνω
των δυνάμεών του. Το αποτέλεσμα αντιπροσωπεύεται επάξια από την έκφραση...«με
πρόδωσε ο εαυτός μου». Άραγε σε πρόδωσε ή υπερεκτίμησες τις δυνατότητές του σε
σημείο που δε μπόρεσε να ανταποκριθεί; Βέβαια τον εαυτό σου έχεις τη δυνατότητα
να τον ελέγχεις, να τον ενδυναμώνεις και να
επανακαθορίζεις τα όριά του. Δε μπορείς όμως, να επεμβαίνεις στην ψυχοσύνθεση
και στη βούληση των άλλων... Καλό και
συνετό θα ήταν, να τους δίνεις την ελευθερία, να σου φανερώνουν, τι μπορούν να
σου προσφέρουν. Και να είσαι προετοιμασμένος και για το τίποτα... Από εκεί και
πέρα, η απόφαση, αν θα τους κρατήσεις στη ζωή σου ή όχι, είναι ξεκάθαρα δική
σου. Σίγουρα όμως δε θα νιώθεις αδικημένος.
Επόμενο
άρθρο: «Αξιολόγησε αυτά που έχεις κάνει και όχι αυτά που δεν έχεις πραγματοποιήσει
ακόμη»
e-mail:
nfountoukaki@gmail.com
