Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

Η απερινόητη και απολέμητη αφροσύνη ….


                                                              του    Μάριου Παπαθεοδώρου
 
 Η πρωτόγνωρη  λαίλαπα της πανδημίας πού ενέσκηψε, έφερε στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά, την απερινόητη αφροσύνη ενός μέρους της κοινωνίας μας , με την  ανεπάρκειά του να αντιληφθεί το μέγεθος των εκάστοτε σοβαρών προβλημάτων, τον επαπειλούμενο κίνδυνο της ζωής μας, να εμπεδώσει έννοιες όπως η ατομική ευθύνη, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η προστασία τελικά μιας κοινωνίας….. έννοιες πού παραμένουν τελείως άγνωστες, προτάσσοντας μόνο το «εγώ» απέναντι στο «εμείς» …

 Αγνοώντας  προκλητικά τις επιστημονικές ιατρικές  υποδείξεις και συμβουλές, επιχειρούν μαζικές εξόδους για εκδρομές, μπάνια, πικ-νικ, συνωστίζονται αδικαιολόγητα, επινοούν διάφορα τεχνάσματα, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των πολλών, χωρίς καμία αιδώ, παρακολουθώντας χωρίς ενοχές τους αριθμούς των νοσούντων και των νεκρών….. έτσι απλά.
 Χωρίς να αναλογισθούν ότι ενεργώντας έτσι ,εκθέτουν σε άμεσο κίνδυνο τα απόλυτα  έννομα αγαθά της υγείας και της ζωής..
Επιστρατεύουν απίθανες δικαιολογίες , παραδόσεις,  έθιμα, καρναβάλια και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο «χαλαρός» ελληναράς, ο «αγριορωμιός» πού λέει ο Σαββόπουλος, δηλαδή ο άνθρωπος των ενστίκτων, των χαμηλών προσδοκιών…
 Ακόμη και τις θρησκευτικές – λατρευτικές εκδηλώσεις εκμεταλλεύονται οι άφρονες παρασύροντας αφελείς και ευκολόπιστους, αγνοώντας όμως ότι καμιά δογματική πίστη, δεν μπορεί να αντιταχθεί στην επιστημονική-ορθολογική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Σ΄αυτόν τον ανεύθυνο πολίτη, ταιριάζει η φράση του Σοφοκλή από τον Οιδίποδα Τύραννο «…τυφλός τα τ΄ωτα ,τον τε νούν ,τα τα΄τ΄όμματ΄ εί…» ή πιο απλά όπως λέει η λαϊκή παροιμία « τι κι αν σε δέρνουν δέκα τρείς ,αν δεν σε δέρνει ο νους σου…».
 Βαρεθήκαμε να ψάχνουμε το γιατί, εχει ειπωθεί με τον κάθε πιθανό τρόπο, ώστε να μην έχει νόημα πλέον…
 Η κοινωνία έχει υποστεί μια πολυποίκιλη και ανεπανόρθωτη ηθική και πνευματική κατάπτωση ….. επελαύνει η ολοφάνερη έλλειψη της συνευθύνης και της κοινωνικής συνείδησης. Τα συγχαρητήρια και τα χειροκροτήματα στο νοσηλευτικό προσωπικό ,όπως και η εκ των  υστέρων στήριξη του απαξιωθέντος Ε.Σ.Υ., δεν φτάνουν για την απενοχοποίηση κανενός….. Ό,τι και να λέμε η ένδεια είναι ολοφάνερη και είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι γι΄αυτό.
 Χτίζοντας ο καθένας πάνω σε μια πυρπολημένη Γή ,το απατηλό και ψευδεπίγραφο όνειρό του, αγνοώντας τους συνανθρώπους του και την έννοια της αλληλεγγύης, πυρπολεί μοιραία και την ελπίδα μας, την ελπίδα των παιδιών μας ,την ελπίδα  της  κοινωνίας και της πατρίδας μας…