Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

Σκέψεις...

γράφει η Ναταλί Φουντουκάκη
Στην εποχή των στατιστικών και των μελετημένων προβλέψεων, όλοι προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε τον απρόβλεπτο παράγοντα. Ωστόσο γνωρίζουμε ότι το απρόβλεπτο είναι αναμενόμενο. Στην περίπτωση που είναι ευνοϊκό για εμάς, το αποκαλούμε ευχάριστη έκπληξη. Όταν είναι  κάτι δυσάρεστο, ατυχία. Δεν αναρωτιόμαστε ποτέ, γιατί μας συνέβη κάτι ευχάριστο, αλλά πέφτουμε σε βαθύ προβληματισμό και αναρωτιόμαστε τους λόγους για τους οποίους μας έτυχε κάτι δυσάρεστο.
Το απρόσμενα καλό θεωρούμε ότι το αξίζουμε, την απρόσμενη αναποδιά τη θεωρούμε αδικία. Ξεχνάμε ότι σε όλο το σύμπαν, στη φύση και στη ζωή, υπάρχουν αντίθετες δυνάμεις και στην εξισορρόπησή τους οφείλεται η συντήρηση, η συνέχεια και η εξέλιξη. Ο νόμος της Φυσικής ορίζει ότι όπου υπάρχει δράση, υπάρχει και αντίδραση. Συνεπώς, όπου υπάρχει αντίδραση, υπάρχει και προηγούμενη δράση. Μήπως και στη ζωή μας  αυτά που μας συμβαίνουν είναι απλή αντίδραση των πρότερων δράσεών μας; Όπως και να είναι, αν ορίσουμε την αντίδραση ως έναρξη και όχι ως αποτέλεσμα, μπορούμε να οδηγηθούμε σε μια καινούργια δράση. Τελικά μήπως έχει μεγαλύτερη σημασία ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούμε στο απρόβλεπτο; Μήπως στη ζωή μας το μη αναμενόμενο, το απρόβλεπτο γεγονός είναι απλά το καμπανάκι της αλλαγής; Μήπως δεν είναι το απρόβλεπτο που φοβόμαστε, αλλά η αλλαγή που θα πρέπει να αποδεχτούμε;  Μοιρολατρική άποψη; Ούτε κατά διάνοια! Η αποδοχή της αλλαγής συνιστά μια καινούργια αφετηρία με δυναμική προσαρμοστικότητα και ανεύρεση λύσεων, ετοιμότητα και θάρρος. Νικητές και ηττημένοι δεν υπάρχουν, υπάρχουμε όλοι σε διαφορετικές φάσεις πειραματισμών, ανακαλύψεων, εμπειριών, γνώσης και αυτογνωσίας.