Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

Σκέψεις...

γράφει η Ναταλί Φουντουκάκη

Μικροί ή μεγάλοι δαίμονες οι προσδοκίες...άλλοτε διεγείρουν τη δημιουργική μας φαντασία κι άλλοτε ροκανίζουν τα θεμέλια της λογικής μας. Άλλοτε στήνουν πανηγυρικό χορό γύρω από τις ελπίδες μας κι άλλοτε, εκεί που, αποφασισμένοι, κουβαλάμε όλα μας τα υπάρχοντα σε καινούργιο προορισμό, μας βάζουν τρικλοποδιά και μας περιγελούν, όταν όλα σκορπίζονται στους πέντε ανέμους.
Αναρχικές συμμορίες που αντιπαλεύουν η μία την άλλη. Οι προσδοκίες που έχουμε εμείς από τον εαυτό μας, παίζουν κρυφτό με τις προσδοκίες που έχουμε από τους άλλους και κυνηγητό με εκείνες που έχουν οι άλλοι από εμάς.

Πώς να χαρακτηρίσει κανείς όλα εκείνα που προσδοκά από τον εαυτό του; Ευσεβείς πόθους..; Ελπιδοφόρα οράματα..; Πραγματοποιήσιμα όνειρα..; Όπως και να τα ονομάσει, αποβλέπουν σε υψηλούς  στόχους, σε βελτίωση, σε ανάπτυξη, σε μια ιδανική εκδοχή του εαυτού και των δυνατοτήτων του. Και για να μην καταλήξουν σε φρούδες ελπίδες, χρειάζεται να τις τιθασεύεις, να τις πειθαρχείς. Και εκεί που πιστεύεις, ότι τις έχεις βάλει σε μια σειρά και έχεις τον έλεγχο, κάποιες ξεγλιστρούν και μπλέκονται με τις προσδοκίες που έχεις από τους άλλους. Άλλη παγίδα κι αυτή...να περιμένεις, ένας άλλος άνθρωπος να σκέφτεται και να ενεργεί όπως εσύ και να ταυτίζεται με τη δική σου πορεία και να θεωρεί τις δικές σου προσδοκίες, δική του προτεραιότητα. Κι όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσεις τον αντιπερισπασμό, που ο ίδιος έχεις προκαλέσει, έχεις ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο. Όμως, ποτέ δεν είναι αργά να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου και να προχωρήσεις βασιζόμενος καθαρά στις προσδοκίες που έχεις εσύ για τον εαυτό σου. Και όταν νομίζεις και πάλι, ότι τα έχεις όλα δρομολογήσει, τότε ξαφνικά και απροσδόκητα, εμφανίζονται οι προσδοκίες των άλλων από εσένα! Στην καλή περίπτωση συμπορεύονται με τις δικές σου και ενδυναμώνουν την έμπνευση και την κινητοποίησή σου. Αλλά, πολλές φορές τις βρίσκεις απέναντί σου, σαν σε αντίπαλο στρατόπεδο, να σου κλείνουν το δρόμο και να σου φωνάζουν... «πού πας από εδώ; άλλα περιμέναμε από εσένα!». Υπάρχει πιθανότητα να κλονίσουν την πίστη σου και να σε κάνουν να αμφιβάλεις για την πορεία σου. Σε εκβιάζουν, με την ανάγκη σου να «ανήκεις», να «είσαι αποδεκτός». Χρησιμοποιούν όλων των ειδών τα επιχειρήματα για να αναθεωρήσεις, να υπαναχωρήσεις. Αν γνωρίζεις καλά τον εαυτό σου, δε χρειάζεται να παλέψεις, ούτε καν να αναρωτηθείς. Μπορείς να καταλάβεις, ότι όλο αυτό το κουβάρι των προσδοκιών, είναι απλά ένα παιχνίδι δύναμης και εξουσίας. Και η πραγματική δύναμη και εξουσία είναι εκείνη, που έχεις εσύ πάνω στον εαυτό σου!