Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

Σκέψεις...

γράφει η Ναταλί Φουντουκάκη

Ανάμεσα στη χαοτική απόσταση μεταξύ σωστού και λάθους υπάρχουν ένα σωρό ερωτήματα...όπως, «σωστό για ποιόν;», «λάθος υπό ποιες συνθήκες;», «με βάση το κίνητρο ή το αποτέλεσμα;» και σίγουρα πολλά άλλα, ανάλογα με κάθε περίπτωση και με τις εκάστοτε συγκεκριμένες περιστάσεις.
Ας πάρουμε για παράδειγμα, την αγάπη. Ποιος αμφισβητεί τα  ευγενή της κίνητρα; Κατά κοινή αποδοχή, μάς παρακινεί να κάνουμε το σωστό, αλλά, παραδόξως, όλοι γνωρίζουμε ότι, στο όνομα αυτής, έχουν γίνει, και πάντα θα γίνονται, πολλά λάθη. Μια μάνα που εγκαταλείπει το παιδί της, επειδή αισθάνεται ανήμπορη να το μεγαλώσει, εκείνη τη στιγμή σίγουρα πιστεύει, ότι κάνει το σωστό. Αν αργότερα το μετανιώσει, την ίδια πράξη θα τη χαρακτηρίσει ως ένα τεράστιο λάθος.

Ας συλλογιστούμε την αλήθεια, που όλοι υποστηρίζουμε ότι είμαστε φανατικοί αναζητητές. Μπορούν να την αντέξουν όλοι και σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή; Αν υποθέσουμε ότι ο αποδέκτης υποστεί σοκ, με συνέπειες στην υγεία του, ο «αγγελιοφόρος» των κακών ειδήσεων θα θεωρήσει ότι έκανε το σωστό;
Ο φόβος για άλλους είναι σωστό συναίσθημα, αφού τους γλυτώνει από τις κακοτοπιές και για άλλους είναι λάθος, αφού δρα ως ανασταλτικός παράγοντας προόδου και εξέλιξης. Για κάποιον η περιπέτεια είναι σωστή δράση, ακριβώς επειδή τον σώζει από την ανία και για κάποιον άλλον είναι λάθος, επειδή νιώθει ότι κινδυνεύει.
Το αστείο, και ταυτόχρονα σοβαρό, σχετικά με το σωστό και το λάθος, είναι το πόσο εύκολα, στιγμιαία και απρόβλεπτα, μπορούμε να αλλάξουμε γνώμη, ανάλογα με την «οπτική μας γωνία». Σύνηθες φαινόμενο, τα αθέμιτα μέσα, που μεταλλάσσονται  σε θεμιτά, όταν κάποιος αποκτά εξουσία.
Αυτό που μας κάνει να μεταπηδάμε από το ένα άκρο στο άλλο, είναι οι ανθρώπινες αδυναμίες μας. Τουλάχιστον, ας είμαστε γνώστες τής αστάθειάς μας, ώστε να μπορέσουμε να αποτάξουμε το στοιχείο τής απολυτότητας. Ίσως το καλύτερο και το πιο δίκαιο, που μπορούμε να κάνουμε, στη διερεύνηση του σωστού και του λάθους, είναι, να αξιολογούμε κατά περίπτωση, να διορθώνουμε, όταν έχουμε τη δυνατότητα και να συγχωρούμε. Προτού χαρακτηρίσουμε κάτι «σωστό» ή «λάθος», ας κάνουμε μια σκεπτική παύση, βάζοντας πολλά, πολλά ερωτηματικά...επειδή ο ρόλος μας, στην παράσταση της ζωής μας, σίγουρα δεν είναι να υποκρινόμαστε την τελειότητα.